Një murg që jetonte në qytet ishte i famshëm kudo. Një ditë për shkak të vd ekjes së papritur të një m urgu të tempullit të vendosur në një fshat aty pranë, ai u emërua murg atje.

Për të shkuar në fshat, ai hipi në autobus dhe ia dha paratë e biletës shoferit dhe u ul në ndenjësen.
Kur shoferi i ktheu paratë pasi zbriti tarifën, murgu zbuloi se shoferi i kishte dhënë dhjetë rupi shtesë.

Murgu mendoi: “Pas pak duhet t’ia kthej paratë shoferit”.
Pasi murgu e mendoi edhe ca kohë, tha me vete: “Unë po merakosem kot për një shumë të vogël si dhjetë rupi. Në fund të fundit, edhe këto kompani autobusësh fitojnë miliona nga njerëzit.

Pra, është më mirë t’i mbaj këto para si dhuratë të Zotit. Unë do t’i përdor ato mirë.”
Shumë shpejt autobusi i tij arriti në stacionin e autobusit të fshatit.

Sapo murgu zbriti nga autobusi, këmbët e tij u ndalën papritmas dhe ai futi duart në xhep, nxori dhjetë rupi dhe ia dha shoferit dhe i tha: “Vëlla, më ke dhënë dhjetë rupi shtesë pasi zbrite tarifën.”

Duke dëgjuar këtë shoferi buzëqeshi dhe i tha: “Ti je murgu i ri i tempullit të fshatit?”
Murgu u përgjigj: “Po”.
Shoferi i tha: “Kam dëgjuar shumë për ju dhe kam pasur dëshirë të dëgjoj fjalimet tuaja për shumë ditë. Kur të pashë në autobus mendova të shihja se çfarë do të bëje nëse të jap më shumë para.

Tani, besoj se sjellja juaj është e njëjtë me fjalimin tuaj, nga i cili të gjithë duhet të mësojnë.”

Duke dëgjuar këtë murgun e kishin mbuluar djersët e ftohta, pasi autobusi u nis, murgu falënderoi Zotin me duar të mbledhura, “Zot! Faleminderit shumë herë, më shpëtove. Unë vendosa të mos i respektoj mësimet tuaja në lakminë e dhjetë rupive, por ju më dhatë një mundësi për të bërë gjënë e duhur në kohën e duhur.”

Mësimi:
Ndonjëherë, edhe ne, vëmë në rr ezik kapitalin e karakterit të jetës sonë, nga tundimet më të vogla. Prandaj, asnjëherë nuk duhet t’u dorëzohemi tundimeve dhe të bëjmë gjërat e duhura pavarësisht se sa e vogël është.