Ky djalë? i ri ne? ke?te? foto quhej Safet Boletini. Ishte një?ri nde?r ste?rnipe?rit e Isa Boletinit. Jetonte ne? Gjermani dhe, si e gjithë? familja e tij, iu bashkua Ush trisë? C?lirimtare te? Kosove?s.
Por rr ëfimi i kësaj fotografie është më prekës sesa mendohet.
Është pikërisht Bedri Zenel Islami, ai që ka treguar çka fshihet prapa kësaj fotografie, e mikut të tij që nuk jeton më.
“Para se te nisej per ne l ufte Safeti erdhi te? me? takonte ne? shtepine ku banoja dhe pastaj, se bashku me shoket e tjere, ne nje autobus, nisen udhetimin. Diku afer Mynihut i ndaloi po licia gjermane dhe u kerkoi dokumentat. Gjysma e tyre, te? cilet nuk kishin status, e kishin te nd aluar te udhetonin”, rrëfen Bedriu.
“Shoku yne? qe? i shoqe?ronte, Nebi Bajraktari, me? telefonoi. Ne? kohe?n kur po zhvillohej debati miqe?sor mes po licise? gjermane dhe shqiptare?ve qe? ishin nisur pe?r ne? l ufte?, mes te? tjere?ve, nderhyri edhe Safeti, duke i the?ne? se: “Keni mujt me na nda lua kur u fute?m ne? ke?te? vend, por pe?r me vd eke? pe?r Kosove?n, jo ju, por askush nuk na ndalon””.
Ne? pikun e diskutimeve arriti shefi i p olicisë? dhe kur me?soi se cili ishte qe?llimi i udhe?timit, u tha: “Rruga e mbare? ju qofte?” dhe caktoi nje? patrulle? qe? t’i pe?rcillte deri ne? kufirin austriak.
“Iu tha se “Te? kishte shteti yne? djem si ju, do e kishte pe?r nder”. Ate?here? be?ra nje? shkrim pe?r ngj arjen ne? “Ze?ri i Kosove?s””.
Sipas Bedriut, ne? c?astin e ndarjes me shoqe?ruesit, pike?risht kur nga Shqipe?ria do te? futeshin ne? Kosove?, Safeti ia dore?zon pasaporte?n e tij gjermane nje? shokut, Malushit.
Kujton pikë për pikët fjalët që ia tha pas dorëqzimit të kësaj pasaporte. “Ne?se v ritem, pasaporte?n dergoje tek babai im, ne?se Kosova e?shte? e lire? dhe e ge?zoj lirine?, do te? takohemi”.
Safeti u v ra ne? l ufte?. Ishte komandanti i Nje?siteve “Tigrat” dhe e kam ndj ekur nje? fjale? te? tij ne? 28 ne?ntor 1998, ne? pikun e l ufte?s, ku betohet se nuk do te? pushoje? lufta e tij deri ne? bashkimin kombe?tar.
“U v ra si burrat! Pas l ufte?s, se?bashku me Rifat Jasharin, Malushin dhe Abdyl Hime?n shkuam tek babai i tij dhe ia dore?zuam pasaporte?n, si amanet te? f undit”.
“Nuk me? vjen keq pe?r djale?, tha, lu fta i ka ke?to, por kam fr ike? se mos mbetet ne? rruge? amaneti i tij. Baca Rifat, i tha Rifat Jasharit: “E nisa djalin ne? l ufte? ne?n shembullin e vlleze?rve, babe?s dhe fisit tuaj, te? mos na bahet gj aku uje?”.
“Pastaj u kthye nga une? e me? tha se, edhe duke de?gjuar fjale?t tuaja e nisa djalin, vec? rrini fjale?ve”. Shkuan kaq vite. Nuk e harroj ate? dite? kur prinde?rit e tij e pe?rke?dhelnin pasaporte?n e te? birit dhe ishin trazuar pe?r amanetin dhe e?ndrre?n qe? kishte pasur i biri!”
