Një i ri i shquar ap likoi për një pozicion menaxherial në një kompani të madhe dhe të njohur. Fazën e parë të intervistës e kaloi lehtësisht dhe faza e dytë ishte një intervistë me kryetarin e kompanisë.

Kryetari dhe bordi i drejtorëve ishin të imp resionuar me r ezymenë e të riut pasi ai kishte një hi stori të shk ëlqyer dhe etikë të shk ëlqyer pune. Më pas, kryetari parashtroi një kërkesë të veçantë në fund të intervistës. Ja si shkoi intervista:

Shefi: A keni arritur të merrni një bursë për studimet tuaja?
I riu: Jo, kam f rikë se jo.Shefi: A ju ka p aguar babi tarifat e shkollimit?I riu: Babai im ka ndë rruar jetë kur unë isha f ëmijë. Nëna ime kujd esej për t arifat e mia të shk ollimit.

Shefi: Mendoj se nëna juaj punon me kohë të plotë?Djali i ri: Ajo lan rr obat për bukën e gojës, zotëri.Më pas, kryetari kërkoi të shikonte duart e të riut. Ishte e çuditshme, por ai kishte një arsye të mirë për këtë.

Shefi: A e keni ndihmuar nënën tuaj?I riu: Jo, zotëri. Nëna ime më kishte kërkuar gjithmonë të studioja në kohën e lirë. Përveç kësaj, ajo bën një punë më të mirë se unë. Unë vetëm do ta ngad alësoja atë.Shefi: Më duhet të bëni diçka për mua. Kur të shkoni në shtëpi sot, lani duart e nënës suaj. Intervistën e vazhdojmë nesër në mëngjes.

I riu e dinte se kjo ishte një kërkesë e çuditshme, por gjithashtu ndjeu sikur e kishte g ozhduar intervistën. Pasi u kthye në shtëpi, ai i tha nënës së tij se çfarë donte të bënte dhe nëna zgjati duart, përcjell Albeu.com.

Ai mori duart e br ishta në të tij dhe l otët u formuan në s ytë e tij. Duart e nënës së tij ishin të holla dhe të rr udhura nga gjithë ato vite të larjes së rro bave të njerëzve.Më në fund e kuptoi se sa shumë kishte punuar ajo për ta kaluar atë në shkollën e mesme dhe kolegjin pa u ank uar kurrë. Ai përqafoi nënën e tij dhe të dy biseduan për një kohë të gjatë. Të nesërmen në mëngjes ai u kthye në kompani përballë kryetarit.

Shefi Mund të më thoni çfarë nd odhi dje?Djali i ri: Mora duart e nënës sime në të miat dhe e ndihmova nënën time të lante rrobat e ditës.Shefi: Si ndihesh?I riu: I dë rrmuar dhe shumë mirënjohës. Nuk do t’ia kisha dalë kurrë pa nënën time dhe gjithçka që ajo ka bërë për mua. E kuptoj sa shumë i është dashur të p unojë dhe jam p enduar që nuk e ka ndihmuar më parë.

Kryetari tundi me kokë për këtë dhe tha: “Si menaxher, kisha n evojë që ju të jeni të vetëdijshëm për punën e pal odhur të të tjerëve.”I riu e mori punën dhe shpejt fitoi respektin e anëtarëve të stafit të tij, sepse punoi shumë me ta dhe e njohu punën e tyre. Performanca e kompanisë ishte rritur ndjeshëm.

F ëmijëve duhet t’u më sohet vlera e punës së pal odhur. Kur prindërit i lënë f ëmijët e tyre të rriten egoistë, ata nuk do të dinë të jenë të dhe mbshur kur bëhet fjalë për betejat e stafit dhe p unonjësve të tyre në të ardhmen. Njerëz të tillë kanë rezultate të shkëlqyera në letër, por janë me diokër në vendin e punës./albeu.com/